Dertien jaar geleden kwamen ze voor het eerst in contact met dit Oost-Europese land. De omstandigheden waarin een groot deel van de bevolking daar moet leven was voor hen de aanleiding om een stichting op te richten.
"Eigenlijk zou iedereen hier in Nederland eens een weekje moeten doorbrengen in Roemenië", zegt Ton de Jager aan het eind van ons gesprek. "Dan zouden de meeste mensen subiet stoppen met het leveren van kritiek en het zeuren over allerlei onbenulligheden hier in het rijke Westen. Dan weet je ook direct wat dankbaarheid en gastvrijheid betekenen, want de bewoners van het Roemeense platteland zullen hun laatste brood weggeven aan hun gasten".
Met behulp van zijn laptop heeft hij dan al tientallen opnames getoond van de omstandigheden waarin mensen daar moeten leven. Een badkamer waar je nog niet eens je fiets zou willen stallen, kamers waar de kinderen maar op een dressoir te slapen worden gelegd, omdat er eenvoudigweg geen plaats of bed voorhanden is, gezinnen die zo arm zijn dat ze maar één drinkbeker ter beschikking hebben en ga zo maar door. "Wat we daar gezien hebben, heeft me wel eens slapeloze nachten bezorgd", geeft Betsy de Jager toe. Vrijwel elk jaar brengt ze samen met haar man Ton een groot deel van haar vakantie door in Roemenië. Om hulpgoederen te brengen, te kijken waar en hoe ze kunnen helpen, gezinnen te bezoeken en de voortgang van projecten te checken.
Toen ze hier voor het eerst mee in aanraking kwamen, was al gauw het idee geboren om een stichting in het leven te roepen, waarmee financiën en goederen konden worden ingezameld, de stichting Mensen In Nood Oost-Europa, kortweg MINO.
 

De stichting zet zich daarom in voor een huisarts- en tandartspraktijk in het dorpje Sebes. De uitrusting van de tandarts kon worden betrokken van Dental Health International, een organisatie van (gepensioneerde) tandartsen, die hier in Nederland afgeschreven uitrustingen opkoopt en opknapt.
Overigens is MINO terughoudend in het sturen van bouwmaterialen en voedselpakketten. Liever stuurt ze rechtstreeks geld naar betrouwbare contactpersonen, die de benodigde spullen op de lokale markt aanschaffen. Zo snijdt het mes aan twee kanten, omdat ook de lokale economie wordt versterkt.
In Nederland zijn meerdere stichtingen actief (alhoewel het aantal van 150 is afgenomen naar circa 50) voor hulp aan Roemenië. Waarom niet wat meer samenwerking gezocht? Ton de Jager: "Als je gaat samenwerken, moet je iemand in dienst nemen die de financiën gaat beheren en dat willen we nu juist voorkomen. We werken liever met een superkleine stichting met vrijwilligers, zodat er niets aan de strijkstok blijft hangen".

Naast de financiering van het 'gezondheidscentrum', heeft MINO in 1996 een familie-adoptieplan in het leven geroepen. Voor 25 euro per maand kan men een gezin ondersteunen. 22 euro wordt elke maand door MINO overgemaakt, de resterende 3 euro gaat in een fonds voor studie of calamiteiten. "En het werkt!", zo klinkt het enthousiast en overtuigend.
Betsy en Ton de Jager vertellen over gezinnen, die een eigen huisje hebben kunnen bouwen, de kinderen kunnen laten studeren. "Niets bodemloze put! In een land zonder een sociaal vangnet en met een werkloosheidspercentage van 25% kun je hier toch iets bereiken".
Tijdens hun jaarlijkse reizen worden alle geadopteerde gezinnen bezocht en ontvangen hun donateurs hiervan een verslag.
Een groot deel van de vrije tijd gaat op aan het werk van de stichting. Zo is men naarstig op zoek naar een opslagruimte voor hulpgoederen. Enige maande geleden ging de loods van MINO in Deventer in vlammen op.

Stichting MINO, Akelei 39, 8265 KA  KAMPEN.
Website: www.mino-kampen.nl
Bank: 59.69.31.565 t.n.v. St. MINO - Kampen